Monografia "Zagadnienia lingwistyki przekładu" systematyzuje niektóre spośród podstawowych zagadnień przekładoznawstwa, oferując propozycje spojrzenia na przekład z wyraźnie określonych pozycji lingwistycznych, w ujęciu funkcjonalno-komunikacyjnym. Ukazując lingwistyczne korzenie współczesnego przekładoznawstwa, książka przynosi także propozycje uporządkowania jego aparatu pojęciowego, co oznacza krytyczną rewizję niektórych definicji podstawowych dla przekładoznawstwa terminów wraz z próbą ich zdefiniowania na nowo. Książka prof. dr. hab. R. Lewickiego napisana jest, niezależnie od teoretycznej złożoności, językiem jasnym i precyzyjnym. Autor bardzo dobrze (także z punktu widzenia czytelnika-adepta przekładoznawstwa) prowadzi dyskusję pełną zwrotów do czytelnika, zadając szczegółowe pytania i udzielając na nie klarownych odpowiedzi, niepozbawionych miejscami emocjonalności.

Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego opublikowało zapowiadany od dawna Polsko-rosyjski słownik par przekładowych pod red. Wojciecha Chlebdy. Słownik jest dziełem zbiorowym zespołu leksykograficznego Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskiej, który od roku 2006 do 2014 wydał sześć zeszytów cenionego już w kraju Podręcznego idiomatykonu polsko-rosyjskiego – tematycznego przekładowego słownika frazeologicznego specjalizującego się w utrwalaniu nienotowanych wcześniej utartych grup wyrazowych i ustalaniu ich rosyjskich ekwiwalentów. Polsko-rosyjski słownik par przekładowych nie jest mechanicznym zestawieniem zawartości pierwszych pięciu zeszytów Idiomatykonu. Językowy materiał uzyskany z tematycznych działów Idiomatykonu został poddany wielostronnej weryfikacji i obróbce, która polegała między innymi na rozbiciu skomplikowanych zapisów wielowariantowych i wieloekwiwalentowych na bardziej elementarne pary przekładowe, na oznakowaniu granic wymienialności komponentów w jednostkach z wariantami leksykalnymi, na opatrzeniu jednostek hasłowych większą ilością kwalifikatorów i wyjaśnień przyhasłowych itp. Wszystkie pary przekładowe zostały następnie uszeregowane w jednolitym porządku alfabetycznym, co w porównaniu z zeszytami tematycznymi znacznie ułatwia wyszukiwanie potrzebnych jednostek i ich ekwiwalentów. Zawartość dotychczasowych zeszytów Idiomatykonu, pochodząca z 42 obszarów tematycznych, została wzbogacona o ok. 1800 nowych jednostek. Łącznie w tomie zbiorczym utrwalono około 28 tysięcy polsko-rosyjskich par przekładowych. Chociaż nowy słownik – podobnie jak Idiomatykon – było opracowywany z myślą przede wszystkim o studentach slawistach, zainteresuje profesjonalnych tłumaczy, dziennikarzy, a także teoretyków leksykografii ogólnej i przekładowej.

Niniejsza monografia wpisuje się w przestrzeń badań interkulturowych w kontekście zjawiska przekładu. Autorka prezentuje w niej kluczowe dla koncepcji interkulturowości pojęcie inności jako wartości poznawczej w tekstach użytkowych, jakimi są przewodniki turystyczne. Obiekt badań stanowiły przewodniki po wybranych miastach i regionach Polski. Na podstawie zaprezentowanych badań sformułowano wnioski przydatne w praktyce translatorskiej. W pracy zweryfikowane zostały stanowiska badawcze, głownie w zakresie typologii tekstów użytkowych, strategii i procedur tłumaczeniowych. Prezentowane studium stanowi próbę postrzegania zjawiska przekładu jako medium sprzyjającego realizacji komunikacji interkulturowej. Przyjęty w niniejszych badaniach paradygmat interkulturowości wpłynął na przesunięcie na dalszy plan takich kwestii, jak: bariery kulturowe w przekładzie, pojęcie szoku kulturowego lub dystansu kulturowego.